EEN LIEFDES-LICHT UIT SHAMBALLA.

Tot nu toe was Shamballa slechts een woord vanuit boekenkennis voor mij.

Een soort paradijs waar ik niet bij kon.

Dat is nu een beetje veranderd.

Gisteravond ontmoette ik een energie uit Shamballa.

Het was heel mooi in het moment. Echter achteraf ben ik me dood geschrokken.

Ik mag leren deze energie terug op het aard oppervlak te gaan leven.

En velen met mij binnen hun eigen levensopdrachten.

We gaan alles terug manifesteren wat van het aardoppervlak is verdreven … … .

Alle blauwdrukken die zijn vergeten of ogenschijnlijk verloren zijn, gaan we terug manifesteren!

De energie die zich liet zien was niet makkelijk te onderscheiden.

Het zat verpakt in een rare vorm.

Die leek nog het meest op een kerstkoekje. Zo’n speculaas mannetje met fondant, haha.

Toen die vorm openbrak zag ik een wolk van energie.

En uit die wolk van energie kwamen twee, wat ik gemakshalve, wervelende bollen noem.

Een grote en een kleine.

Ik heb er geen woorden voor nog.

Een wonder kleurenpalet van bekende en mij onbekende kleurschakeringen.

Feebs, de poes zag mij diep in de verstilling zitten en sprong op schoot.

Dan weet ik dat er iets interessants gebeurt waar ze graag bij is.

Ze zit namelijk nooit op schoot!

De ‘bollen’ wervelden als energie om elkaar en door elkaar heen.

Uitdijend, inkrimpend, omhoog, omlaag, boven elkaar en onder elkaar.

Soms los van elkaar en dan weer samen smeltend.

Een onbevangen spel. Een dans van puur liefdes-licht.

De energie bewoog zich rond poes en rond mij.

We kregen allebei een soort speelse update van ons lichtlichaam.

Ik kon de nacht er na de slaap niet vatten.

Klaarwakker!!

Ik barste zowat uit mijn voegen van de energie!

Er was verwarring.

De zenuw uiteinden van mijn huidcellen prikten enorm.

Ik was licht in mijn hoofd.

Zoemende oren.

Er gierde energie door mijn lichaam.

Dit was zo nieuw.

De ochtend erna was ik slopend moe.

Zo tegen de middag pakte ik mezelf terug.

Ik ben gaan wandelen en de slopende moeheid verdween.

En zag het ineens weer helder.

Erkennen wat zich hier heeft laten zien.

Niet bang zijn dat je niet kunt bestaan met wat je nu voelt.

Het wil slechts bestaansrecht in mij krijgen.

Dus laat de onzekerheid maar weer los.

Zo gaat het steeds hè?

Het nieuwe kondigt zich onverwachts aan.

En wat doe ik er mee?

Ik schoot even in de angst, maar heb me zelf weer snel herpakt.

Ik ga voor mijn missie!

Hier heb ik toch zelf voor gekozen?

Shamballa is in mij is ontwaakt.

En dit ga ik integreren in mijn menszijn en opnieuw leren leven op de oppervlakte van Moeder Aarde.

We zijn als jong lichtvolk in rap tempo aan het ontwaken.

Ieder binnen zijn/haar eigen unieke blauwdruk en levensbedoeling.

Ik bibber nog wat na, maar voel dankbaarheid omdat deze mooie nieuwe stap zich heeft aangediend.

Deze nieuwe energie is in feite ook een multidimensionaal zelf van mij.

Ik bedoel, we zijn alles echt zelf!

Alles is in mij en ik ben in alles.

Poeh, vaak is het toch wel even schrikken als zich weer een nieuw stapje aankondigt hè?

Opnieuw dankbaar voor het wonder dat LEVEN heet.

Jolanda van Dalen.

26 februari 2023